Φαράγγι Τοπλού

Είσοδος βρίσκεται 200μ δυτικά της μονής Τοπλού. Το τοπίο ξαφνιάζει τόσο με την χλωρίδα, με την ύπαρξη συστάδας με το φοίνικα του Θεόφραστου Phoenix theophrasti, συστάδες με χαρουπιές Ceratonia siliqua, πικροδάφνες Nerium oleander, σχίνου pistacia lentiscus, αγριελιές Olea europea ssp silvestris. Και ξαφνιάζει επίσης με την πανίδα, που λόγο της ύπαρξης νερού σε πολλά σημεία θα μπορέσετε να παρατηρήσετε και τη χελώνα Mauremis caspica στους νερόλακκους που δημιουργούνται στο φαράγγι όλο τον χρόνο.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι γεωλογικοί σχηματισμοί στο φαράγγι, με απότομα βράχια και εντυπωσιακές σπηλιές αλλά και μοναδικές διαβρωσιγενείς μορφές τις ονομαζόμενες «Ταφόνι».

Φτάνοντας στο τέλος του φαραγγιού και περίπου 150 μ πριν την έξοδο προς τη θάλασσα, το τοπίο αλλάζει γίνεται ποιο άγριο, ιδιαίτερα βραχώδες αλλά και μοναδικό για το ξηροθερμικό περιβάλλον της ανατολικής Κρήτης. Εκεί που πιστεύουμε ότι το νερό υπάρχει μόνο στην είσοδο, ξαφνικά το ξανασυναντάμε στις λίμνες που σχηματίζονται κλιμακωτά στην έξοδο του φαραγγιού. Οι πηγές δημιουργούνται στην ασύμφωνη επαφή των υπερκείμενων στρωματογραφικά, υδροπερατών πετρωμάτων του Μειοκαίνου πάνω στα αδιαπέρατα πετρώματα του φλύσχη της Τρίπολης.

Ένα σπάνιο τοπίο, με υδροχαρή βλάστηση, τρεχούμενο νερό όλο το χρόνο και σπάνια ερπετοπανίδα. Η περιοχή ονομάζεται Απολούστρες που στη τοπική διάλεκτο σημάνει της ποτίστρες, μικρές λίμνες από πηγαίο νερό για να πίνουν νερό τα ζώα.

Η πεζοπορική διαδρομή μπορεί να γίνει κυκλική με την επιστροφή να γίνεται από το δεύτερο -δυτικό- μικρότερο φαράγγι προς τη Μονή Τοπλού.

Το φαράγγι της Μονής Τοπλού είναι το μοναδικό φαράγγι που δεν αναπτύσσεται σε ασβεστολιθικά πετρώματα των αλπικών ενοτήτων, αλλά σε ψαμμιτικά και άλλα κλαστικά πετρώματα του Μειοκαίνου. Σε όλο το μήκος του είναι πανέμορφο και αξίζει να το περπατήσει κανείς μέχρι το τέρμα του.

Μία από πιο σημαντικές γεωδιαδρομές της περιοχής, λόγω του ότι περιλαμβάνει γεώτοπους εξαιρετικής σημασίας.

Πάνω από το φαράγγι της Μονής Τοπλού και στην τοποθεσία Σώπατα, παρατηρούνται απολιθωματοφόροι βιοκλαστικοί ασβεστόλιθοι του Μειοκαίνου με κοράλλια. Τα κοράλλια χαρακτηρίζουν πολύ ρηχή θάλασσα και η εμφάνισή τους στη θέση αυτή δείχνει τις αυξομειώσεις της στάθμης της θάλασσας στο πέρασμα του γεωλογικού χρόνου.